Buiten spelen, spetteren en smullen! 

Soms vraag ik mijn zus Esmé om een verhaal te schrijven, want zij schudt mooie, herkenbare verhalen uit haar mouw. “Naar de waterpomp” heeft ze nu voor Heppie Hartlief geschreven.

Bij “de Kabouters” heb ik het verhaal gebruikt tijdens de les. Want in de zomervakantie gaan we vrolijk verder met de lessen bij “de Kabouters”.

Vanwege het warme weer, heb ik de groene voetenbadjes weer tevoorschijn getoverd! Water is altijd leuk! Tijdens het vullen van de badjes, zaten er al kindervoeten in de badjes. Naarmate de les voortduurde, zaten er ook kinderkontjes in de badjes. De kinderen stampten in de badjes, omdat we deden alsof we in de modder stampten. Nog even met een kikker en boot in het badje spelen en toen hopla! de badjes omgooien! En dan nog een keer lekker stampen in het natte gras.

We gingen rusten op ons picknick kleed om daarna heerlijk te genieten van het fruit wat in de Schatkist zat. Maar wacht even, eerst mochten de kinderen hun handen wassen met knetterzeep, om vervolgens met een mier (ja, je leest het goed…) je fruit op te prikken en op te smikkelen.

Wat heb ik weer genoten van de pret die kinderen met water hebben en ze zien smullen in het fruit! En niet te vergeten… Hoe mooi ik het vind om te zien hoe ieder kind op zijn eigen manier reageert op en omgaat met dingen en situaties.

 

Blote voetenpad 

        

       

Wat was het een speelse, relaxte ochtend bij Speelcafé Outside!!!

Er waren ongeveer 15 tot 20 kinderen gekomen om over het blote voetenpad te lopen en heerlijk te kliederen met water.

De kinderen van de Kleine Muis en de Kabouters waren als eerste van de partij. Sommige kinderen dachten niet na, trokken hun schoenen uit en gingen op blote voeten over het pad lopen.

Over een plankje naar het hooi, omhoog klimmen naar het boomschors, van speelzand naar stenen, naar het stro en als laatste over het schapenwol lopen. Tussen elk onderdeel lag een harde steen in de vorm van een vierkant, rechthoek, zeshoek en rondje (met verschillende structuren: ruw, glad etc.).

Doordat de eerste kinderen zo enthousiast van start gingen, volgde de rest. Een aantal kinderen sloegen onderdelen over. Maar hoe meer rondjes ze liepen, hoe enthousiaster en dapperder ze werden. Een enkeling bleef bij mama aan de kant. Wat prima is bij Speelcafé Outside, ieder doet het op zijn eigen manier en tijd. Dat staat voorop!

Moeders namen hun kind bij de hand of gingen aan de kant zitten kijken en kletsen. Want sommige kinderen waren duidelijk ervaren kliederaars, die lekker hun eigen gang gingen.

Er werd hard gepompt om het water te laten stromen. En zo ontstond er een heerlijke plas waar je in kunt lopen (ja, ook als je een lange broek aan hebt 🙂 ) en steentjes in kunt gooien.

Spelenderwijs veranderde het pad. Kinderen bedachten hun eigen weg en verplaatsten de materialen.

’s Middags ben ik met mijn dochter en een paar andere kinderen en moeders nogmaals bij de waterpomp geweest. Deze kinderen tussen de 5 en 8 jaar genoten ook van het blote voetenpad. De oudste jongen zei: “Kijk Gerjanne, zo moet je lopen.” Ik heb mijn schoenen ook uit gedaan om over mijn eigen gemaakte blote voetenpad te lopen. Het pad waar ik vanmorgen vroeg nog voor stond te zwoegen. Maar dat was het meer dan waard!

Dank jullie wel ouders en kinderen voor deze fijne dag! Heerlijk om te zien dat de kinderen smerig weer naar huis gingen.

 

  Voorbereidingen blote voetenpad

Afgelopen weekend hebben mijn kinderen en ik voorbereidingen getroffen voor het blote voetenpad. Ze hielpen me enthousiast mee met snoeien en aanharken. Vervolgens hebben ze heerlijk bij de waterpomp gespeeld. Op een gegeven moment kwamen er jongens aan van een jaar of 9. Ze hadden scheppen mee en gingen spelen. Leuk om te zien!                                                De jongens kwamen met het verhaal dat sommigen denken dat er een zwerver woont bij de natuurspeelplek. Grappig, want zulke verhalen had ik vroeger ook met mijn vriendjes als we in een bosje speelden…

Als je van bramen houdt, moet je er over een tijdje even langs lopen. Er staat een enorme bramenstruik vol bramen, prachtig! Het is wel een uitdaging om ze te plukken, want ze zitten op een heuvel.

Toen we thuis kwamen, vertelde onze zoon aan papa: “We hebben een rat gezien.” Dat was niet helemaal waar, het was een pad. Een kikker kennen de meeste kinderen wel, maar een pad niet. Deze pad zat stil op het pad. Toen ik zachtjes mijn voet naast de pad neerzette, bleef ie stokstijf zitten. Wij dachten: “Een dode kikker zit toch niet?” Even later kwamen we er weer langs en weg was de pad! Nu schijnt dat padden doen alsof ze dood zijn wanneer ze denken in gevaar te zijn.

Op facebook heb ik bij “ik ruil of ik geef weg” een oproep gedaan naar materialen voor het blote voetenpad. Daar kreeg ik een aantal reacties op, hartstikke leuk! Op deze manier sprokkel ik materialen bij elkaar. Zo kwam ik in contact met de vrouw van @Moment of happiness, waar ik wol op mocht komen halen. Ze spint zelf wol op een spinnenwiel. Leuk toch?!